Pisane piękną frazą portrety wyjątkowych kobiet układają się w ciepłą, nostalgiczną opowieść o świecie, którego już nie ma: pełnego zapachów, smaków i słów zapamiętanych z dzieciństwa.Każdy, kto był dzieckiem, z całą pewnością musi wiedzieć, że wakacje były czasem szczególnym, kiedy świat zaczynał wyglądać inaczej, a wiele rzeczy niemożliwych stawało się możliwymi.Czytelnik, który potrzebuje dziś ukojenia i chwili wytchnienia w zabieganych życiu z przyjemnością zanurzy się w tej rodzinnej historii, dowcipnej i pełnej ciepła.
Okładka: miękka
Ilość stron: 152
Wydawnictwo: Wydawnictwo M
Kto z nas nie lubi cofać się w przeszłość i wspominać miłych chwil z czasów swego dzieciństwa? Każdy ma wryte w pamięć specyficzne wydarzenia ze swego życia, łączące się z konkretnymi osobami, zapachami, smakami czy też miejscami.
Anna Drzewiecka dzieli się z nami takimi wspomnieniami i obrazami ze swojego życia w książce „Ciotki”. Książka stanowi zbiór opowieści i wspomnień z przeszłości, poznajemy rodzinne historyjki, jej przodków oraz rodzinne mądrości. Poszczególne rozdziały tworzą spójną i ciekawą całość, obraz zwyklej rodziny z jej radościami, smutkami i trudami. Znajdziemy tutaj opowieści o założycielach rodu, czy o wojennych przeżyciach, tułaczce i szukaniu swego miejsca w życiu.
Sporo miejsca Autorka poświęciła swoim ośmiu ciotkom, pośród których się wychowywała i które miały znaczący wpływ na jej życie i osobowość. Każda z ciotek była inna, każda była bardzo specyficzna, były ze sobą związane, ale przy tym bardzo różne. Poprzez opowieść Autorki poznajemy ciotkę Teresę, niespecjalnie lubianą przez ogół, ciotkę Mariannę – surową i konserwatywną, ale tworzącą cudowne kapelusze, ciotkę Zofię powiązaną z rodziną złotników, ciotkę Lilkę - najmłodszą, piękną kobietę, ciotkę Janeczkę – rodzinną czarną owcę, która wyprowadziła się do Austrii, ciotkę Wandę, która poślubiła alkoholika, ciotkę Kazię, która nie cierpiała swego imienia, czy też wesołą i niezwykle energiczną ciotkę Helenę.
Pani Drzewiecka odmalowuje członków swojej rodziny niezwykle barwnie i obrazowo, przy tym robi to w interesujący sposób. Nie można się nudzić! Miałam wrażenie jakbym siedziała w kątku izby i śledziła po kolei przemarsz tych niezwykłych postaci.
Powieść „Ciotki” ma swój specyficzny klimat, lekkiej nostalgii i żalu za tym, co minione. Pobudza do refleksji i spojrzenia w swoją przeszłość.
Czas na wspomnienia, czas na „Ciotki” !
Czytałam, bardzo sympatyczna, klimatyczna lektura.
OdpowiedzUsuń"Ciotki" mam w planach od dawna. :) Mam nadzieję, że w końcu uda mi się trafić na tę lekturę, ponieważ lubię takie rodzinne opowieści.
OdpowiedzUsuńMimo iż na początku mówiłam "nie" tej książce, to teraz mówię "tak"! Mam nadzieję, że uda mi się ją przeczytać :)
OdpowiedzUsuń