Zapomnij patrząc na słońce - Katarzyna Mlek

Śpij, kochanie, zapomnisz, jak spojrzysz na słońce…

Małą Hankę, wychowującą się w biednej śląskiej rodzinie, od zawsze dręczą złe sny. W świetle dnia każdy koszmar wydaje się mniej straszny. Jest po prostu chaotyczną kombinacją porażających scen przemocy i śmierci, rozgrywających się w absurdalnych okolicznościach. Nikt nie wie, co to za miejsca. Nie zna ofiar. Ot, głupie sny. Nie warto ich rozpamiętywać.

A jednak życie dziewczynki zmierza w szaleńczym pędzie ku niezrozumiałemu końcowi. Kolejne wydarzenia są coraz bardziej intensywne, każdy dzień coraz trudniejszy, każdy rok coraz dłuższy… 

Okładka:miękka 

Ilość stron:   256

Wydawnictwo: Oficynka

Premiera:  marzec 2013

Każdy z nas, od czasu do czasu, miewa koszmary senne, mniej lub bardziej realne. Zapomina się o nich, kiedy po przebudzeniu spojrzymy w okno. Dziwne, ale prawdziwe. Człowiek staje się bezsilny, kiedy koszmary gnębią dziecko. 

Powracające koszmary senne męczą małą Hanię, która mieszka wraz z mamą i tatą na Śląsku. Ojciec pracuje, a matka topi swoje utrapienia i frustracje w alkoholu. Jest przy tym porywcza i niejednokrotnie wyżywa się fizycznie na córce. Bije ją bez opamiętania, tylko tata stara się ją osłaniać, ale nie zawsze jest w domu. Nocami do Hani przychodzi kruk, który zmusza ją do robienia strasznych rzeczy….. Pojawia się coraz częściej, a Hania nie rozumie dlaczego i co od niej chce. 

Sytuacja zmienia się, kiedy Sabina zachodzi w ciążę – jakby złagodniała. Niestety, mały Bartuś nie wzbudza uczuć macierzyńskich i z czasem umiera. To nie koniec nieszczęść w tej rodzinie, pomału Hania zostaje sama…. tylko koszmary jej nie opuszczają.

Książka Katarzyny Mlek to mocna pozycja z przesłaniem w tle. Na pewno nie jest to lekka i relaksująca książka, wręcz przeciwnie. Porusza ważne tematy, często skrywane w rodzinnym gronie. Koszmary senne u dzieci zawsze mają głębszą przyczynę i nie dzieją się z niczego. Dziecko bite i molestowane (zarówno fizycznie jak i psychicznie) nosi ślad w psychice już do końca swojego życia. Troskliwy ojciec nie był w stanie obronić swoich dzieci przez napastliwą matką-alkoholiczką. Czy musiało dojść do tylu tragedii? Co czuła Hania, kiedy żegnała po kolei wszystkich swoich domowników i przyjaciół? 

Takich wydarzeń się nie zapomina…. 

Przyznam, że biorąc do ręki książkę, z bardzo sugestywną okładką, myślałam, że okaże się ona thrillerem, ale nie sądziłam, że trafię na tak głęboką powieść psychologiczną. Książka mnie zdołowała, ale na pewno poruszyła wiele strun w moim umyśle i zmusiła do refleksji nad sobą. Okazała się niebanalną lekturą, którą pochłonęłam w jeden wieczór.