Są dla siebie zupełnie nieodpowiedni. I idealni pod każdym względem. Carlos Fuentes, brat Alexa z Idealnej chemii, wraca do liceum w Stanach po roku w Meksyku. Nie zamierza jednak prowadzić takiego życia, jakie zaplanował dla niego starszy brat. Chce żyć po swojemu, nawet jeśli to znaczy: ryzykownie. A ryzykuje dużo, bo niełatwo zerwać z narkotykowym gangiem. Alex znajduje mu schronienie w domu swojego profesora. Carlos czuje się tam nie na miejscu. A Kiara, nieśmiała córka profesora, nie przypomina dziewczyn, jakie go do tej pory interesowały. Lecz oboje przekonają się, że w sprawach serca prawo przyciągania jest znacznie silniejsze niż różnice, które ich dzielą…
Okładka: miękka
Ilośc stron: 304
Wydawnictwo: Amber
Coś ostatnio w ręce wpadają mi same młodzieżówki :) Oto kolejna z nich.
Prawo przyciągania to druga część opowieści o braciach Fuentes. Tym razem głównym bohaterem został młodszy brat, Carlos. Siedemnastolatek zostaje przez rodzinę wysłany z Meksyku do Stanów Zjednoczonych, gdzie ma zamieszkać ze starszym bratem, Alexem. Matka chciała wyrwać go ze środowiska gangów i przemocy. Jednak chłopak nie zamierza być grzecznym nastolatkiem pod okiem brata, chce żyć po swojemu. W nowej szkole, Carlos poznaje Kiarę, córkę profesora, znajomego Alexa. Dziewczyna jest jego przeciwieństwem, poukładana, świetnie ucząca się, pozornie grzeczna – ale pozory mylą. Kiedy Carlos zachodzi jej za skórę, potrafi odpłacić pięknym za nadobne. I to się chłopakowi bardzo w niej podoba. Jak się okazuje wyjazd nie był w stanie odsunąć go od starych wpływów i władzy gangów. I tutaj chłopak wpada w łapy gangu narkotykowego i brat znajduje mu schronienie u ojca Kiary, który mocno angażuje się, aby mu pomóc. Wszyscy znajdują się w wielkim niebezpieczeństwie…. Czy uda im się uwolnić i zacząć normalnie żyć?
„Prawo przyciągania” to świetna powieść młodzieżowa, z nutą sensacji i duża dawka romansu. Intryguje i ciekawi, a przy tym napisana jest przystępnym językiem, dowcipnie i lekko. Czyta się ją błyskawicznie i z dużą przyjemnością. Historie poznajemy naprzemian oczami Carlosa i Kiary, mamy tutaj dwutorową narrację. Możemy porównać odczucia obu stron i ich reakcje. Autorka serwuje nam dowcipne dialogi i żwawą akcję. Nie można się nudzić śledząc poczynania Carlosa i Kiary. Jest wesoło, ale również przerażająco. Z gangami nie ma przelewek i trudno się wyrwać z ich łap.
Simone Elkeles w ciekawy sposób wykreowała sylwetki bohaterów powieści, nadała im indywidualne cechy. Bohaterowie są mocno nakreśleni i stanowią indywidualności.
„Prawo przyciągania” świetnie się czyta – podrzucam córce. Na pewno jej się spodoba!
Książkę Prawo przyciągania możecie kupić
Ciekawa recenzja :)
OdpowiedzUsuń