Lavinia i jej córki. Toskańska opowieść - Marlena de Blasi

Lavinia jest 83-letnią seniorką czteropokoleniowego rodu i właścicielką jednego z największych majątków w Toskanii. Jest ekscentryczna, harda, nieufna, ksenofobiczna. Kocha rodzinę, i z równą siłą nienawidzi obcych. I nic nie jest w stanie bardziej jej zirytować niż obcojęzyczny gwar na corso w średniowiecznej Pienzy czy "kolonizacja" ziemi, która od wieków należała do Włochów.
Oto Toskania odczarowana z rajskiego mitu i Toskańczycy, którzy przypatrują się krzykliwym turystom i nowym cudzoziemskim właścicielom winnic oraz oliwnych gajów. Mądrzy, pełni ciepła i życzliwości, obdarzeni poczuciem humoru. Ale potrafią też nienawidzić, pogardzać, odgradzać się ironią i szyderstwem.

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Ilość stron:  266

Wydawnictwo:    Wydawnictwo Literackie 

Antybiotyk, zawalone zatoki i boląca głowa - tak wyglądał mój dzisiejszy dzień. Jedyny plus - koc, aromatyczna herbatka i dobra książka, a do tego nie trzeba wychodzić na śnieg :) 

Potrzebowałam książki, która mnie ogrzeje, otuli i zrelaksuje - sięgnęłam po "Lavinię i jej córki" Marleny de Blasi. Uwielbiam wszelkie włoskie klimaty w książkach, a czytałam kilka książek de Blasi i bardzo mi się podobały.

I tym razem się nie zawiodłam, za pisarką podążyłam do słonecznej i aromatycznej Toskanii.

 

Autorka w swoich książkach zwykle przekazuje własne historie lub zasłyszane opowieści - tak jest również i tym razem. Po wielu trudach i remontach Marlena wraz ze swoim ukochanym Fernando wprowadzają się do własnego palazzo w Toskanii - Amerykanka i Wenecjanin. Wreszcie są u siebie, otoczeni gronem przyjaciół - jednak pisarka nie może skupić się na pracy, a termin oddania kolejnej książki goni... Na jakiś czas przenosi się do maleńkiej leśniczówki położonej w lesie, gdzie w samotności chce poświęcić się pracy. Fernando nie może tego zrozumieć, jednak dostaje pozwolenie odwiedzin w weekendy, co nieco łagodzi sytuację.

Marlena w leśniczówce prowadzi proste życie - proste posiłki, wędrówki po okolicach i pisanie. Robi to, co kocha. Na swojej drodze spotyka niesamowitą włoską familię, która składa się z 7 interesujących kobiet. Nestorką rodu jest Lavinia, autorytet i rodzinna dyktatorka, dalej mamy jej dwie córki - Filippa i Luce, córki Filippy - Viola i Isotta, córka Luce - Sabrina i najmłodsza latorośl - córka Isotty, Magdalena. To niezwykłe kobiety, indywidualności, o zupełnie różnych charakterach - zgromadzone wokół Lavinii.

Marlena poznaje historię rodziny oraz odrębne historie kobiet - postanawia, za zgodą Lavinii, je opisać. Jednak dodatkowo namawia kobietę, aby ona sama spisała historię swojego życia dla córek.

 

Marlena de Blasi pisze o codziennych sprawach w sposób barwny i tworzy z nich fascynujące opowieści z życia wzięte. 

"Lavinia i jej córki" to prawdziwa historia - pisarka ubrała ją w formę powieści, którą przeplata wydarzeniami ze swojego życia. Powieść jest pełna uczuć - wzrusza, bawi i ciekawi, a do tego jest pełna barw i niesamowitych zapachów, o smakach nie wspomnę :) Jedzenie jest dla Włochów bardzo ważną czynnością - celebrują przygotowanie posiłków na równi z ich spożywaniem. Czułam się otulona ciepłem tej książki - miałam wrażenie jakbym siedziała w pachnącej ziołami kuchni, przy wielkim stole i słuchała opowieści Lavinii delektując się potrawami i doskonałym winem.

Uwielbiam takie klimatyczne powieści - prawie zapomniałam, że jest zima :) Tak skupiłam się na tej cudnej opowieści, że nawet zapomniałam o mojej bolącej głowie - i o to chodziło!!!!
Polecam na zimę tę ciepłą i pełną barw powieść - doskonale się bawiłam...

po raz kolejny!