Inka, młoda graficzka, pracująca w warszawskiej galerii, dostaje telegram od dawno niewidzianej ciotki Berty. Kobieta jest umierająca. Chce się pożegnać i opowiedzieć o czymś bardzo ważnym… Inka przyjeżdża do Jantarni, nadmorskiej miejscowości, w której dorastała, jednak tam nikt oprócz ciotki na nią nie czeka. Wręcz przeciwnie – Inkę wita chłód, a nawet wrogość. Dlaczego? Co takiego stało się w przeszłości, że jedna z krewnych Berty potrafi splunąć dziewczynie w twarz? Dlaczego Inka od lat nie odbiera telefonów od przybranego brata Zbyszka i unika rodzinnych stron? Dlaczego jej przyjaciele z młodości nie ułożyli sobie życia, są samotni lub w nieudanych związkach? Hanna Kowalewska opowiada poruszającą rodzinną historię, w której jest wszystko: zaskakujące tajemnice, nieplanowane miłości, wybaczenie i trwała pamięć. To opowieść o odrodzeniu, o magii zaklętej w bursztynach, listach do Pana Boga rysowanych na piasku, sile ognia i ludzkich więzi.
Okładka: miękka
Ilość stron: 450
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Książki Hanny Kowalewskiej nie należą do lekkich czytadeł z happy endem. To mądre, głębokie powieści , które po odłożeniu na półkę, jeszcze długo pozostają w umyśle czytelnika. Lubię je za oryginalność, często za ich pesymizm, który zmusza do refleksji. Jedną z moich ulubionych powieści Hanny Kowalewskiej jest Maska arlekina. Autorkę miałam przyjemność poznać osobiście na Warszawskich Targach Książki – niezwykła osoba!
„Tam, gdzie nie sięga już cień” to opowieść o życiu, pełnym zakrętów i trudnych życiowych wyborów. To również opowieść o prawdzie i fałszu, miłości i zdradzie. Piękna, choć chwilami przygnębiająca historia. To opowieść o wielu odcieniach miłości - tej jasnej, radosnej i tej ciemnej, wyzyskującej.
Inka jako dziecko trafiła do domu Berty i Romana. Jej matka, miłość Romana, zmarła. Bercie było bardzo trudno przyjąć z powrotem pod dach męża, który ją zdradził, i dziecko jego kochanki. Jednak zrobiła to i pokochała Inkę całym sercem, choć nie okazywała tych uczuć. Wychowywała ją na równi z własnym synem, dopóki nie zastała ich w intymnej sytuacji – wówczas ich drogi się rozeszły. Inka wyjechała do Warszawy i zamieszkała u wujostwa, skończyła szkołę i usamodzielniła się. Mieszka samotnie, pracuje w galerii i dorabia fuchami jako graficzka, miewa przelotne związki, jednak jej serce pozostało przy Zbyszku. Odcięła się jednak grubą krechą od Jantarni i nigdy nie pojechała odwiedzić ciotki Berty. Między nimi krążyły tylko okazjonalne kartki. Aż do momentu otrzymania od Berty telegramu z jednym słowem – Przyjedź. Inka spakowała walizkę i bez wahania pojechała do ciotki. Zastała ją umierającą…. Berta chciała przed śmiercią wyprostować pewne sprawy. Pokazała Ince jak ją kocha i zostawiła jej niespodziankę, która na pewno nie ucieszyła dwulicowego Zbyszka…..
„Tam, gdzie nie sięga już cień” to bardzo prawdziwa i przemawiająca do serca opowieść. Inka przeszła w swoim życiu trudną drogę, była wyrzutkiem bez własnego domu i rodziny. Zbyszek wykorzystał ją do swoich celów i pokazał swoje prawdziwe oblicze na otwarciu testamentu. Tego bohatera nie sposób polubić, to samolubny, zapatrzony w siebie, egoistyczny lowelas. Straszliwie drażniło mnie jego zachowanie i ślepe wpatrzenie w niego kobiet, które nawet wiedząc, że sypia z innymi, nie chciały go opuścić. W życiu też tak bywa, że miłość często jest ślepa. Inka to postać, która mnie ujęła za serce. Wraca do koszmaru i nadstawia drugi policzek… dla Berty. To niezwykle silna osobowość, która potrafiła dostrzec prawdę wśród zakłamania i wyciągnąć wnioski.
Bohaterowie powieści Hanny Kowalewskiej to zawsze bardzo skomplikowane charaktery, których głębię psychologiczną ukazuje autorka. W jej powieściach nic nie jest lekkie, proste i podane „na talerzu”, dlatego tak lubię jej książki – skomplikowane, pełne dylematów, uczuć i niepewności. To są książki, które się nie czyta, ale przeżywa .
Hanna Kowalewska potrafi ugodzić czytelnika w serce swoim piórem i za to jej dziękuję :)
A to mój bardzo osobisty egzemplarz książki Tam, gdzie nie sięga cień :)
Gratuluję autografu. Twórczości autorki jeszcze nie znam, ale chętnie sięgnę po jej książki, skoro nie ma w nich happy-endów, których nie lubię :)
OdpowiedzUsuńCzytałam dwie książki tej autorki ,,Letnią akademię uczuć" i ,,Tego lata w Zawrociu". Magiczne książki, ta też mnie kusi
OdpowiedzUsuńMoje-ukochane-czytadelka
Bardzo lubię jej książki, za tą na pewno się rozejrzę :)
OdpowiedzUsuńależ zazdroszczę Ci tej książki :))
OdpowiedzUsuń